Henry Fredrick Stanley Morgan założyciel firmy, którą kierował przez blisko 50 lat urodził się w sierpniu 1881 roku w miejscowości Moreton Jeffries, Herefordshire.
W maju 1905 dzięki wsparciu ojca, H.F.S nabył dom nazywany Chestnut Villa w Malvern Link przy Worcester Road, wybudował przy nim mały garaż. To w tym garażu wychodząc naprzeciw rosnącemu zainteresowaniu motoryzacją, otworzył dealerstwo takich marek jak Darracq, Wolseley, Siddeley czy Rover. Jego partnerem biznesowym został Leslie Bacon natomiast szefem warsztatu był Alfie Hales.
Sukces firmy Morgan Motor Company ma swoje podwaliny w ikonicznym Morganie Three Wheeler. Ten prosty lecz genialny projekt H.F.S Morgana stał się jednym z najpopularniejszych lekkich samochodów okresu tego okresu. Koncepcja zamontowania stosunkowo mocnego silnika motocyklowego do lekkiej ramy i nadwozia dała początek specyficznej ‘klasie’ samochodów określanych jako ‘Cyclecar’.
Prototyp został zbudowany w 1909 roku , był to prosty trójkołowiec ze stalową, rurową ramą, w której umieszczono silnik V2 Peugeota o mocy 7 KM. Jednym z jego największych atutów był wysoki stosunek mocy do masy sprawiało to, że ten mały samochód mógł zawstydzić niejedną większa maszynę. H.F.S. Morgan zdecydował się na uruchomienie produkcji tego pojazdu, jego dotychczasowy wspólnik Leslie Bacon, uznał to za zbyt ryzykowne i wycofał się ze współpracy.
Pierwsze produkcyjne Morgany były prostymi jednoosobowymi pojazdami. Nie posiadały kierownicy tylko sterownicę. Istniały dwie wersje silnikowe, jednocylindrowa o mocy 4 KM i V2 o mocy 8 KM. Samochód ten otrzymał nazwę Runabout i został zaprezentowany szerokiej publiczności na targach w Londynie w listopadzie 1910 roku.
Pomimo iż samochód budził zainteresowanie, sprzedano tylko kilka sztuk, wynikało to głównie z braku wersji dwu miejscowej i staroświeckiego układu kierowniczego. Niezależnie od tego H.F.S. Morgan wystartował swoim samochodem w wyścigu z Londynu do Exeter, wyścig ten wygrał otwierając tym samym rozdział sportowej historii marki.
Obserwując zainteresowanie jakie wzbudził nowy model Morgan podążał za oczekiwaniami rynku. W 1911 zaprezentowano dwuosobowy model Runabout, tym razem z kierownicą i zakryta maską. Pod koniec roku gamę uzupełniła także wersja czteroosobowa. Zmiany te przełożyły się na ogromny sukces rynkowy.
Samochody produkowane przez H.F.S Morgana odnosiły sukcesy w wielu wyścigach. Jednym z największych sukcesów było zwycięstwo jakie odniósł W.G. McMinnies w Międzynarodowym Grand Prix w Amiens we Francji. McMinnies był redaktorem magazynu “Cyclecar”, przez co jego zwycięstwo przełożyło się na duży rozgłos, wraz z którym wzrosła liczba zamówień.
Rosnąca liczba zamówień spowodowała, że dotychczasowy garaż okazał się niewystarczający. Dlatego własnie w grudniu 1913 r. H.F.S. kupił od Earla Beauchampa działkę przy Pickersleigh Road w Malvern Link. Latem 1914 stanęły tam dwa duże warsztaty. Dalszą rozbudowę zatrzymał wybuch Pierwszej Wojny Światowej.
Po zakończeniu działań wojennych, produkcja została szybko wznowiona. poczyniono także dalsze inwestycje i obok dwóch istniejących warsztatów rozpoczęto budowę dwóch kolejnych. Kamień węgielny został wmurowany przez najstarszą córkę Harrego Morgana - Sylvię. Otwarcie nowych warsztatów miało miejsce 16 października 1919. 3 listopada na świat przyszedł Peter Morgan, jedyny chłopiec z piątki dzieci, które mieli Harry i Ruth Morgan.
W latach 20. Morgan kontynuował swoje sukcesy w różnego rodzaju rajdach wytrzymałościowych oraz wyścigach, w tym także na legendarnym torze Brooklands. Te sukcesy wpływały na postrzeganie Morganów jako niezawodnych maszyn co przekładało się na ich komercyjny sukces także na kontynentalnej części Europy.
Na powyższej rycinie z 1925 roku widać jak fabryka rozrosła się o kolejne dwie hale warsztatowe. W 1931 dołączyła do nich jeszcze jedna hala.
W 1933 Morgan zaprezentował nowy model. Typ F wyposażony został w silnik Forda, początkowo produkowany w wersji czteroosobowej (F4), z czasem gamę modeli uzupełniła wersja dwuosobowa(F2). Samochód został bardzo dobrze przyjęty na rynku, stając się jednym z najpopularniejszych trójkołowców jakie kiedykolwiek powstały.
W 1936 roku na targach w Londynie i Paryżu Morgan zaprezentował przełomowy model. Morgan 4/4, nazwa symbolizowała cztery koła i cztery cylindry. Samochód posiada stalową ramę. Konstrukcja nadwozia opierała się na drewnianej ramie wykonanej z jesionu. Takie połączenie skutkowało wysoką wytrzymałość w połączeniu z niewielką masą wymaganą w samochodzie sportowym. Do wersji roadster szybko dołączyła wersja czteroosobowa oraz coupe.
W czasie II Wojny Światowej produkcja samochodów została wstrzymana. Funkcjonował jedynie warsztat naprawczy i dział części zamiennych. Pozostałe Hale zostały zajęte przez oddział Aero Engines firmy Stanford Motor Company.
Po zakończeniu działań wojennych wznowiono produkcję, z zapasowych części złożono dwanaście ostatnich, dwucylindrowych trójkołowców. Ostatni trójkołowiec opuścił fabrykę w 1953 roku.
W związku ze zmianami u dostawcy silników, Morgan stanął przed koniecznością zastosowania nowej jednostki napędowej w swoim czterokołowcu. W 1949 powstał prototyp z silnikiem Standard Vanguard o pojemności 1.8 litra. W 1950 samochód trafił do produkcji, finalnie napędzany jednostką Vanguard o pojemności 2088 cm3 o mocy 68 KM. Wysoki stosunek mocy do masy jak na ówczesne standardy, przełożył się na sukcesy sportowe. W 1954 zmodernizowano przedwojenną konstrukcję, w celu poprawienia aerodynamiki, chłodnica została schowana pod maskę, przez co przód auta nabrał kształtów znanych do dziś.
W 1955 roku zaprezentowano nową wersję modelu 4/4. Samochód miał zbliżoną konstrukcję do Plus 4, posiadał za to silnik Forda o mniejszej mocy. Model ten skierowany był do osób ceniących styl o mniejszych możliwościach finansowych.
W 1956 model Plus Four otrzymał nowy silnik, generujący 100 KM. W połączeniu z niską masą dzięki aluminiowej karoserii samochód ten posiadał duży potencjał wyścigowy. Potencjał ten wykorzystywał Lew Spencer, wielokrotnie triumfując w zawodach organizowanych w USA przez Sports Car Club of America (SCCA). Jego zmodyfikowane do sportu Morgany, otrzymały pieszczotliwy przydomek ‘Baby Doll’.
W 1959 zmarł H.F.S. Morgan, jednak jego dziedzictwo trwa nadal.
W 1962 Morgan Plus Four przygotowany przez Christophera Lawrence’a we współpracy z fabryką, zdołał wygrać klasę do 2 litrów w jednym z najbardziej wymagających wyścigów świata - Le Mans 24h. Jego numer rejestracyjny TOK258 stał się synonimem tego sukcesu, a jego głównymi autorami był wspomniany Lawrence, kierownicę dzielił z nim Richard Sheppard-Baron. Po ukończonym wyścigu, samochód wrócił do Anglii na własnych kołach.
W drugiej połowie lat 60. W Morganie zaczęto się rozglądać za nowym silnikiem. NA horyzoncie pojawiła się jednostka napędowa Rovera - V8. Zadanie wprowadzenia nowego modelu i jego rozwoju przypadło w udziale Mauricowi Owenowi. Model Plus 8 został publicznie zapowiedziany w 1968 roku.
W 1985 na pełen etat do firmy dołączył wnuk założyciela, Charles Morgan.
Już na przełomie lat 80. i 90. firma przychylnym okiem patrzyła na większe zastosowanie aluminium w swoich modelach, czego efektem była specjalna wersja wyścigowego modelu Plus 8 z aluminiową ramą.
W latach 80. za sprawą Kathi Hoffman, amerykanki, której mąż pracował w amerykańskiej szkole w Warszawie, na naszych drogach można było spotkać Morgana Plus 4. Kathi powołała także pierwszy oficjalny klub Morgana w Polsce, oraz zorganizowała zlot w 1984. W 2019 roku powołany został nowy klub w Polsce.
Doświadczenia z aluminiowym Plus 8 potwierdziły, że klasyczna linia nadwozia ma swoje ograniczenia w zakresie aerodynamiki. Zapadła decyzja o opracowaniu całkowicie nowego modelu. Charles Morgan do współpracy nad nim zaprosił Chrisa Lawrencea znanego ze swojego sukcesu w Le Mans. Prace nad autem trwały 5 lat a ich efekt został zaprezentowany publiczności na targach motoryzacyjnych w Genewie w 2000 roku. Posiadał aluminiową ramę, również karoseria była wykonana tego surowca, tradycyjnie osadzona na drewnianej ramie nadwozia. Pod maskę trafił silnik V8 BMW o pojemności 4.4 L.
W 2003 roku firmę jak i całą społeczność Morgana zasmuciła informacja o śmierci Petera Morgana. Wieloletniego szefa firmy, której poświęcił życie.
Pod koniec 2017 roku miało miejsce uroczyste otwarcie naszego przedstawicielstwa, w siedzibie w Janikowie koło Poznania.
W lipcu 2019 zorganizowaliśmy pierwszy Międzynarodowy Zlot Morganów, od czasów działalności Kathi Hoffman.